Successen van onze klanten

Minister van financiën Colijn voerde in 1924 de rijwielbelasting, oftewel de fietsbelasting opnieuw in. Hij zei "een dergelijke stap te betreuren, maar deze belasting was noodzakelijk op grond van 'den treurigen staat van de schatkist'. Op dat moment waren er in Nederland ruim 1,7 miljoen belastbare fietsen op onze paden en wegen. De belasting gold voor het rijwiel en niet voor de houder. Om te bewijzen dat er voor de fiets was betaald moest een rijwielplaatje op of bij het stuur worden aangebracht. Deze plaatjes werden bij 's Rijks Munt geslagen en waren voor drie gulden bij het postkantoor te koop. 

Het geld ging eerst voor een deel en later in zijn geheel naar het Wegenfonds. Vanwege het grote aantal diefstallen van rijwielplaatjes mocht men deze vanaf 1933 ook zichtbaar op de linkerborst dragen, zodat ze niet op de onbeheerde fiets achterbleven wanneer deze geparkeerd stond. Het tarief werd in 1927, toen de inkomsten van deze vorm van belasting boven een miljoen kwamen, verlaagd naar 2 gulden en 50 cent. Werklozen konden in de crisistijd een gratis rijwielplaatje krijgen, waarbij in deze plaatjes een rond gaatje was geponst ter controle, omdat het niet was toegestaan om met een gratis verstrekt plaatje op zondag te fietsen.

In 1940 waren er 3,6 miljoen fietsen in Nederland, die samen zo'n negen miljoen gulden per jaar opbrachten. Dit had ook te maken met de Tweede Wereldoorlog. Particulier autogebruik was verboden. De bezetter maakte op 1 mei 1941 een einde aan de rijwielbelasting en het belastingplaatje. 

Voor die tijd was het toch veel geld. Toch maar weer een leuk stukje Neerlandse geschiedenis.

Rinus verteld

Vorig jaar september vroeg onze zoon of we konden oppassen op de kleinkinderen. Dat is leuk maar als je beide kleinzonen bij elkaar hebt, dan kan het soms een hele klus zijn voor opa en oma. Daarom zei ik tegen Finnley, de oudste van 8 jaar, om mee te met opa. We gingen metaalzoeken, en dan kan het kleine broertje bij oma blijven.

Eerst aan een boer gevraagd voor een beschikbaar landje en met diens toestemming met Finnley het land op. Hij met de Nokta | Makro Midi Hoard en ik met de XP Deus. Wat een uitkomst is die Midi Hoard voor de kleinere zoekers onder ons. De eerste vondst was een hoefijzer en daarna nog wat blik en andere zooi. Wat later roept hij naar me " Opa, heb een signaal dat ijzer aangeeft, toch maar gaan graven? "

Tuurlijk zei ik, en ik ging hem helpen, want de grond was best hard. Tot mijn verbazing kwam er een klein muntje uit de grond en ik zag wel dat het een Middeleeuwertje was. Finnley was net zo trots als opa het ook was!

Het is heerlijk weer als op 16 oktober een groepje enthousiaste workshoppers met mij mee het land opgaan te Meliskerke. Het is een gezellig klein groepje van vier. Twee duo's bestaande uit twee broers uit Groningen en twee vriendinnen uit Zwolle. Een lange reis voor de workshop, maar het was de moeite waard. 

We staan aan de rand van het dorp waar ik uitleg heb gegeven en we gestart zijn met metaalzoeken. Hoe heerlijk ook deze keer weer op een boerenland te mogen staan om te speuren naar het moois dat het land eventueel weer teruggeeft aan ons. En dat er wat moois naar boven kwam is te zien aan de mooie foto's van de zilveren Zeeuwse keelknoop. Bijna ongeschonden uit de aarde terug in een mensenhand. 

Maar uiteraard gaat de meeste aandacht naar de Escudo die voor me ligt in een gripzakje, apart van de andere vondsten. Bijna puntgaaf ligt deze nu in mijn hand en vraag ik me weer eens af hoe het toch kan dat zo'n munt op deze manier weer terug uit de grond kan komen zonder bijzondere beschadigingen of andere sporen van slijtage. Deze Escudo heeft een gewicht van 3.1 gram en een diameter van 2.1 cm. Met weinig slijtage is het reliëf nog goed zichtbaar en schat ik in dat deze munt maar weinig in omloop is geweest. De exacte afmeting en gewicht kan ik tot nu niet achterhalen, maar andere details over de Escudo wel. Deze 2 Escudo is geslagen in Toledo (Valencia) en de Muntheer destijds was Philips III uit de periode 1598 - 1621.

Na mijn oprechte felicitaties praten wij nog even rustig verder en het komt er op dat de gouden Escudo na 30 minuten zoeken werd gevonden, daar waar vele zoekers meer dan 30 jaar zoeken en nog nooit goud hebben gevonden. Waar schuilt dan het geluk denk ik nog, het kan raar lopen. Maar alleen met de metaaldetector zal je ontdekken of dit geluk ook op jouw pad ligt.

En zo kom ik terug op een lijfspreuk die ik wel eens noem  'elk stukje metaal heeft zijn eigen verhaal'. In dit geval dus edelmetaal.

Sinds mijn 10e ben ik gegrepen door het zoeken met een detector. Er was toen (1977) maar één winkel in Nederland die detectors verkocht. Misschien was ik een trendsetter, want nu ben ik zeker niet de enige in ons land met een metaaldetector.

Als kind heb ik jaren gezocht met een simpele detector, maar ik was er blij mee en vond soms ook mooie dingen in de buurt van Nijmegen. Hoogtepunt voor mij waren een Romeinse ring en wat Romeinse munten, gevonden aan de Waalkade van Nijmegen. Destijds werd er aan de kade gewerkt en kwam er een Romeins verwarmingssysteem (of was het een afwateringssysteem?) boven water.

Sinds enkele jaren heb ik een modernere detector. Deze detector heb ik overigens niet bij de Detectorshop gekocht (helaas kende ik jullie nog niet!). De detector werkt prima en hij kan veel meer dan mijn oude antieke detector. Die detector stond echter enige tijd in een vochtige schuur. Dat bleek niet zo slim te zijn, want op een gegeven moment deed hij het niet meer. Na een kleine zoektocht kwam ik uit op De Detector Shop in Middelburg. Ik wist niet wat er aan de hand was met mijn detector, alleen dat hij het niet meer deed. Ik belde Johan en kon hem meteen opsturen... Spoedig kwam het goede nieuws dat hij hem kon maken. 

Een succes tijdens een workshop mag je dit wel noemen. De dames die voor een tweede keer bij mij een workshop deden vonden beide echt wel iets moois. De ouders van één van de meiden zijn nu ook aanwezig, want deze waren natuurlijk ook enthousiast gemaakt voor de wereld van metaalzoeken.

Voor het startte werden de messen van de workshoppers al geslepen door elkaar uit te dagen wie de mooiste vondst zou doen. Heerlijk om daar bij te mogen zijn. 

Het strand is groot, ruimte voor ieder die zoekt naar zijn eigen schatten. Lang hoefde er niet gewacht te worden op het eerste muntje. Het heeft me aardig wat kilometers wandelen gekocht in de twee uur workshop om tussen de dames heen en weer te lopen, bij elke vondst die ze deden. Maar wat een lol met z'n allen.

Als ik dan bij één van de twee oorspronkelijke workshop-dames sta, zie ik dat ze wel een hele leuke vondst naar boven haalt. Wow, wat gaaf ....... daar ligt in haar hand een erg mooie zilveren ketting met hangertje. Dat zijn de mooie strandvondsten ten top. 

Nog voor we er uitgebreid van kunnen genieten en over napraten zien we in de verte twee armen omhoog gaan in de lucht. Als ik die kant op loop hoor ik ook de stemmen die bij de armen horen, en zie ik blije gezichten als ik nog dichterbij ben. Wat zouden ze gevonden hebben denk ik bij mezelf. 

Als ik bij haar ben zie ik de gesloten hand die ze opent en dan Yes goud roept! Met stomheid geslagen kijk ik naar de gouden ring die ze in haar hand heeft. Eerst zilver, nu goud. Wat een dag! Binnen 10 minuten twee topvondsten. 

Ik denk even terug aan de afgesproken wedstrijd van de dames. Wie vind het mooiste object? Nou, dat wordt nog een gekibbel op de terugreis in de auto wie dat dus is. Financieel gezien de gouden ring natuurlijk, maar de zilveren ketting is zeker ook erg gaaf. Weer leuk om te zien dat tijdens mijn workshops toch altijd wel bijzondere vondsten worden gedaan. Dat maakt een metaalzoek-workshop zo uniek.